Mijn naam is Monique de Rijk en ik ben de oprichtster van de Atletische Rijkunst.

Verder ben ik mama van 2 prachtige kanjers, vrouw van Marco en delen wij ons leven samen met enkele fijne dieren. De ‘kudde’ paarden waar wij op dit moment mee samenleven op hetzelfde adres, bestaat uit twee (Bart en Dancer).

Ik heb een grote passie en intens verlangen om met paarden samen te werken op een niveau dat het mentaal, fysiek en energetisch fijn en verantwoord is voor het dier en waardevol voor mezelf. Het gevoel van samen één op de lichtste en steeds weer lichtere hulpen is zo ontzettend gaaf, dat voelt iedere keer weer als een geschenk. Die verfijning en afstemming gun ik een ieder. Pure verbinding en eenheid in het moment. Het is om die reden dat ik het zie, voel en ervaar als mijn grootste passie en missie om mens en paard te coachen op hun reis.

Het is mijn missie om paardeneigenaren helderheid, inzicht én tools te verschaffen om de afstemming met zichzelf en hun paard(en) ten volste te kunnen gaan ervaren en uitvoeren. Deze benadering is ontstaan vanuit een diep verlangen om een bijdrage te mogen leveren aan positieve veranderingen binnen de paardenwereld. Dat deze veranderingen nodig zijn, blijkt voor steeds meer mensen én vooral de paarden, noodzakelijk te zijn. Ik ben elke dag intens dankbaar voor de bijdrage die ik hierin mag leveren.

Steeds meer mensen zoeken een andere weg om te bewandelen met hun paard. Een weg waarbij het niet langer gaat om zo snel mogelijk tot prestaties en resultaat te komen, maar een weg die écht aansluit bij de mentale en fysieke route(s!) die een paard nodig heeft om zich fijn en plezierig te ontwikkelen. Om van daaruit wellicht het doel van zijn eigenaar te kunnen behalen, maar niet langer ten koste van het welzijn van het paard.

 

Vanuit het diepste van mijn hart deel ik met heel veel liefde, passie en plezier graag met jullie wat mij aan kennis en inzichten is toegekomen.

Kijk en voel gerust lekker rond op deze site. Ik heb ernaar gestreefd de informatie op een nuttige en logische manier met je te delen. Door met name steeds de combinatie te maken tussen kennis opdoen (weten) en voelen wat je doet en vooral ook, wanneer. Dat heb ik gedaan door de theoretische kennis vooral ook zoveel mogelijk beeldend te maken voor je middels de vele video’s op de site en te rangschikken daar waar mogelijk. Ik zal dat ook blijven doen.

So far een zo beknopt mogelijke introductie over mijzelf. Hieronder deel ik een stukje van mijn bijzondere reis en mede de reden dat de Atletische Rijkunst zo is gevormd zoals het nu is.

Voor degene die daar interesse in hebben, deel ik graag een stuk van mijn persoonlijke levensverhaal.

Ik heb een diep geloof en vertrouwen dat het leven loopt zoals het hoort te lopen en dat bepaalde situaties (hoe pijnlijk soms ook) in ons leven niet voor niets zijn. Zo is ook mijn leven op een bepaalde manier verlopen, waarvan ik volledig overtuigd ben dat het dé grote rol heeft gespeelt in het ontstaan van de Atletische Rijkunst. Ik werd al zeer jong ,op 5-jarige leeftijd, op mijzelf aangewezen en daar ligt deels de basis voor waar later mijn talenten bleken te liggen.

Ik ben intens dankbaar voor een aantal zeer belangrijke paarden in mijn leven die de fundamentele basis hebben gelegd voor deze methode. Zij maakte dat precies op het juiste moment bepaalde kwartjes bij mij vielen die maakte dat ik nieuwe input kon omvormen naar gerichte theoretische en praktische kennis, hulpen en communicatievormen.

Ik heb vooral heel veel gekeken en geluisterd wat de paarden mij te vertellen hadden. Wat lieten zij zien, wat geven zij voor informatie. Wanneer ik met paarden bezig ben of aan het lesgeven ben, dan bevindt ik mij in een toestand waarin ik door een verfijnde afstemming met mijzelf op een diepere laag antwoorden en oplossingen tot mij krijg.

Geen instructeur heeft voor mij kunnen vervangen wat de paarden mij geleerd hebben. Ik ben iedere dag dankbaar voor deze ‘gave’ en het bleek mijn unieke talent te zijn om zo fijngevoelig mijn methode te kunnen finetunen, gebaseerd op wat de paarden mij steeds terug gaven. Niet bepaald een weg die ik van te voren voor mijzelf had uitgestippeld. Maar een weg die door de input van het leven zo gestuurd is en kennelijk voorbestemd was zo te verlopen. Ik had het achteraf gezien voor geen goud willen missen, want het heeft me alles en zelfs meer dan dat, gebracht!

Toen ik in 2007 mijn opleiding bij een bekende Klassieke trainer had afgerond, begon in diezelfde maand ‘mijn nieuwe leven’.

Nadat ik in 2004 met Jacado had gezien en ervaren hoe zelfs een paard die letterlijk van top tot teen in de knoop zat en medisch uitbehandeld en afgekeurd was, weer zuiver en happy kon worden tijdens de training, was het voor mij duidelijk dat ik niets liever zou willen dan paarden waar ook ter wereld te mogen helpen. Oplossingsgericht voor een skala aan mentale, fysieke en rijtechnische issues , maar bij voorkeur preventief te werk gaan!

Het was 1 mei 2007, de start van mijn nieuwe bestaan. Op een steenworp afstand van de Nederlandse grens, begon ik samen met mijn huidige partner en mijn vader te bouwen aan een nieuwe toekomst in Duitsland. Mijn wens was voldoende ruimte om mijn eigen kudde een zo natuurlijk mogelijk bestaan te geven en tegelijkertijd de ruimte om mens en dier van buitenaf te ontvangen. De plannen waren fantastisch en ik zweefde de hele dag rond op mijn prachtige roze wolk. De wereld lag aan mijn voeten en ik genoot met volle teugen. Toen ik ook nog in juli van dat jaar bleek zwanger te zijn van onze 1^e zoon, was het gevoel voor dat moment meer dan compleet.

Dat er op 9 augustus 2007 een dramatische gebeurtenis stond te gebeuren was op dat moment nog totaal niet voor te stellen. Maar het gebeurde…op 9-8-2007 trof ik mijn vader dood aan in zijn bed. Hij was niet meer wakker geworden na een middagdutje en toen ik ging kijken was zijn hart er mee gestopt. Daar stond ik…24 jaar, net zwanger, net een bedrijf gestart en ‘in de ban van mijn missie’. Er brak uiteraard en vreselijk moeilijke en verdrietige periode aan die absoluut zwaar is geweest, maar ook leerzamer dan wat dan ook.

Alles wat er tot dusver in mijn leven was gebeurd, bracht mij steeds dichter bij mezelf. Er werden tal van laagjes om mij heen afgepeld die mij hadden gevormd tot wie ik op dat moment was, maar die niet perfect resoneerde met wie ik werkelijk ben. Situaties uit het verleden, geprojecteerde overtuigingen van de volwassenen die je groot brengen, de maatschappij etc. maakte allemaal dat ik ver bij mijn werkelijke zelf vandaan was gaan leven. Al zeer jong kreeg ik een aantal zeer intense situaties te verwerken en die hadden mij letterlijk flink door elkaar geschud.

Ik heb mezelf als kind altijd ‘anders’ gevoeld dan anderen, mijn leven verliep ook anders dan de meeste kinderen. Ik voelde mij vaak meer verbonden met dieren als met mensen. Ik resoneerde letterlijk meer met dieren als met mensen en paarden waren daarin zeker mijn favoriet! Het overlijden van mijn vader bracht op meerdere levels hele waardevolle lessen met zich mee, die je uiteraard als je er middenin zit nog lang niet altijd zo kan voelen en ervaren.

Eén van de waardevolste lessen die ik kreeg had te maken met de financiële situatie. Het huis was van mijn vader en we deelde alle kosten omdat ik net als zelfstandige was begonnen. Ook het opbouwen van het bedrijf op het terrein zouden we gezamenlijk creëren. Ineens viel dat weg en was het lange tijd onzeker of we überhaupt daar konden blijven wonen. Met 4 paarden en een groeiende baby in mijn buik een onzekere stand van zaken. Toen ook nog mijn partner in het begin van de crisis redelijk snel werkeloos raakte was de financiële cirkel compleet. Voor mij betekende dit dat ik absoluut geen budget meer had om af te reizen naar mijn toenmalige trainer waar ik de opleiding had gevolgd. Sterker nog, we moesten de trailer verkopen om een trekker aan te kunnen schaffen omdat je die eigenlijk niet kan missen op de boerderie.

Geregeld had ik last van allerlei belemmerende overtuigingen. Ik was van mening dat ik les nodig had om bevestiging te ontvangen over mijn technieken en vaardigheden. Ik zocht naar antwoorden en bevestiging buiten mij zelf. Het feit dat dit niet haalbaar was maakte mij geregeld onzeker, boos, gefrustreerd en verdrietig. Tegelijkertijd had ik 4 paarden die allemaal als leermeesters op mijn pad waren gekomen. Bovendien had ik gelukkig in de periode voordat ik naar Duitsland verhuisde met grote regelmaat wel kunnen lessen en had ik middels de opleiding voldoende basis skills op mee aan de slag te gaan.

Ik kreeg wat trainingspaarden en lesklanten op mijn pad en ging aan de slag met wat ik op dat moment wist en kon. En uiteraard liep ik zo nu en dan vast. Wat ik toen heb ervaren en geleerd is nog altijd mijn grootste cadeautje. Ik ontdekte dat als ik ergens op vastliep, ik vanuit de basis die ik had geleerd in de opleiding, ik altijd op een diepere laag in mijzelf het antwoord en de oplossing vond! En dit kreeg ik vervolgens bevestigd van de paarden.

Ik had een team van topspecialisten om mij heen, echter liepen die niet op 2 benen, maar waren het mijn eigen trouwe viervoeters en die van klanten.

Pas na een jaar of 3 was het financieel mogelijk om weer eens les te gaan volgen en ik was in de zevende hemel. Wederom was ik op zoek naar een stuk bevestiging dat ik het wel goed deed, ondanks in de tussentijd keer op keer die bevestiging al lang en breed had ontvangen van de diverse uitdagingen die op mijn pad waren gekomen. Het was dan ook waarschijnlijk wederom niet voor niets (!) dat tot 3 keer toe het trainingsweekend wat ik had geboekt om diverse redenen niet door ging. Uiteraard was eerst mijn teleurstelling zeer groot en baalde ik als een stekker. Totdat ik na de 3^e keer begon in te zien dat dit waarschijnlijk niet zo maar gebeurde…

Ondertussen was ik met Jacado dusdanig gegroeid naar een niveau waarop hij steeds meer grand prix oefeningen kon uitvoeren, ondanks hij toch echt al jaren daarvoor was uitbehandeld en afgekeurd. Had ik dankzij mijn merrie Meisje de beste mentale coach die ik me maar kon wensen en kreeg ik er eveneens een flinke rugzak aan nieuwe tools bij dankzij haar enorme scheefheid, spanning, temperament en negatieve verleden. Dankzij ons Arabiertje Orchidee, die ook al jong met pensioen was gestuurd wegens hoefkatrol en artrose, leerde ik nóg meer bij over fysieke uitdagingen. En de moeder van Dancer, Lisa, was op mijn pad gekomen om mij nog heel veel meer dan dit alles te leren. 

Mijn eigen paarden, allemaal met zo hun bijzondere uitdagingen, bleven zich positief en opbouwend ontwikkelen. Ook de trainingspaarden en paarden van lesklanten gaven terug wat de verschillende oefeningen en technieken met ze deden. Ik genoot daar ontzettend van en voelde mij een bevoorrecht mens dat ik dit zo mocht ervaren. Door steeds dichterbij mezelf te komen vond ik altijd weer een oplossing voor welke uitdaging dan ook.

Ik heb op een gegeven moment van mijn drang naar bevestiging, mijn grootste kwaliteit gemaakt. Op dat moment heb ik het als mijn grootste persoonlijke uitdaging gemaakt om juist géén les te gaan nemen, maar altijd op zoek te gaan naar antwoorden en oplossingen in mijzelf. En ze komen nog steeds. Ik ben daarin nog altijd niet verzadigd en zo lang de paarden mij nog altijd het meeste te leren hebben, groei ik zo lang zij mij richting blijven geven aan mijn ontwikkeling en leerproces.

Het zijn de paarden die ons de meest waardevolle inzichten kunnen geven. Vertrouw op jezelf, op je eigen waarde, je eigen kunnen en laat je niet te sterk beïnvloeden door ‘grote namen’ van buitenaf en prestaties van anderen of een ander zijn overtuigingen.

Kijk liefdevol naar de wereld, naar nieuwe dingen op je pad, liefdevol en open minded en voel wat er van daaruit van binnen met je gebeurt. Laat je hoofd je niet overtuigen met overtuigingen die tegen je eigen gevoel in gaan.

‘Beslis met je hart’

Je hebt zelf genoeg wijsheid als je op een diepere laag afstemt met jezelf, daar waar alle antwoorden liggen. Hoe meer destructieve patronen, overtuigingen en gedragingen je afpelt, hoe meer jij tot je eigen kern komt, daar waar je zuiver en puur kunt voelen wat voor jou op dat moment aansluit en belangrijk is.

Of de Atletische Rijkunst op dit moment iets voor jou is, ligt dan ook volledig in jouzelf verscholen. Misschien kom je eenmalig voorbij op deze site, snuf je wat informatie op en wandel je verder op je pad. Misschien kom je een periode regelmatig op de site en kijk je veel video’s om vervolgens met iemand bij jou uit de omgeving te gaan werken aan verbetering in wat je wenst. Misschien zullen wij elkaar ontmoeten en een tijdje samen een route bewandelen. Óf wellicht vind je aansluiting bij één van de online trainingen op deze site of treffen we elkaar tijdens een praktijkdag/ weekend of clinic.

Wat het antwoord ook is wat je ook zoekt, ook jij bent niet voor niets vandaag dit aan het lezen. Stem er even diep op af en stel jezelf de vraag waar je werkelijk naar op zoek bent. Wellicht vind je het antwoord op hetgeen je behoefte aan hebt hier om je heen…of wellicht juist niet en is dat elders een  bevestiging voor. Weet dat beide antwoorden ok zijn en ervoor bedoelt zijn om je verder te helpen!

Ik wens je een liefdevolle en inspirerende reis naar een nog liefdevollere verbinding met je paard, wat je ook wenst te bereiken, dat is de kern, de bron van alles…

Liefs  Monique