Alma en Anouk
Alma toonde diverse problemen onder het zadel waardoor rijden niet gemakkelijk ging. Daarnaast vertoonde ze steeds meer lichamelijk problemen o.a. ook hoofdschudden. Uiteindelijk werd de diagnose hoefkatrol vastgesteld.
In augustus 2008 kwam Alma op mijn pad. Ze was toen net zadelmak, maar kende verder nog niets. Ze leek op het eerste gezicht een brave, stoere merrie die niet snel ergens van onder de indruk was. Maar al gauw ontdekte ik dat ze juist ontzettend gevoelig is en moeilijk om kan gaan met veel prikkels, ze raakt snel overprikkeld. Ze is heel zachtaardig en lief, maar als ze in haar angst modus schiet kan ze letterlijk door je heen walsen. Haar antennes staan altijd uit, er ontgaat haar niets. In het begin hebben we daardoor wel wat miscommunicatie gehad, gelukkig is onze band door middel van grondwerk erg verstekt.
De rijtechnische problemen begonnen vrijwel direct. Ze was erg onrustig in de aanleuning en galopperen kon ze absoluut niet. De osteopaat heeft haar behandeld; hierdoor verbeterde ze een beetje maar ze bleef veel problemen houden. Draven was racen en galopperen bokken. Alma spande haar rug en had totaal geen balans. De ontspanning was ver te zoeken.
We hebben in het begin een paar wedstrijden gereden, ondanks dat we winstpunten behaalden had ik er geen goed gevoel bij. Alma kreeg steeds meer lichamelijke problemen, dit was duidelijk een teken dat we zo niet verder konden. Zo heeft ze 2x een peesblessure gehad, en ze verdroeg geen zadel meer op haar rug. Ze kreeg steeds meer uiteenlopende problemen waardoor ik in 2010 mijn zoektocht naar een goede trainingsmethode ben begonnen.
Alma moest zowel lichamelijk als geestelijk weer in balans gebracht worden. Ik heb haar een periode volgens de academische rijkunst getraind, dit heeft ervoor gezorgd dat onze band is versterkt, maar rijtechnisch kwamen we niet veel verder. Alma is ontzettend slim, je leert haar één keer wat en ze kent het. Daardoor is ze soms best moeilijk te rijden, ik moet erg vindingrijk blijven anders neemt zij het van me over.
Begin 2011 begon ze van de een op de andere dag met hoofdschudden, zo erg dat ik niet met haar kon werken. We zijn afgereisd naar de kliniek, daar liep ze onregelmatig op de harde volte rechtsom. Doormiddel van een skyline foto is aangetoond dat ze een ernstige vorm van hoefkatrolontsteking in haar rechter voorhoef heeft.
Het advies luidde: niet meer rijden. Voor het hoofdschudden hadden ze geen verklaring. Compleet geschokt en ontdaan zijn we weer huiswaarts gekeerd. Hoe nu verder...
Ik heb ervoor gekozen haar zoveel mogelijk naar buiten te doen en daarnaast homeopathisch te behandelen zodat ze weer wat meer in balans komt. De ijzers zijn eraf gehaald om de doorbloeding te optimaliseren. De rust zorgde ervoor dat ze stijver en chagrijniger werd. Volledige rust is niet optimaal voor haar. Maar wat dan wel?
Gelukkig kwam Monique op mijn pad, ze stelde voor om eens te komen kijken. Ze heeft ons nu een paar keer geholpen en op het moment rijden we zelfs weer. Alma is in korte tijd veel soepeler geworden, eindelijk kan ze haar rug ontspannen. Het hoofdschudden wordt minder en ze kijkt weer blij. We zijn erg benieuwd wat de toekomst ons nog meer gaat brengen......
Anouk en Alma