Dinana en Twister

Deze combinatie is bij mij terecht gekomen omdat Diana een oplossing zocht voor een aantal rijtechnische problemen. Het grootste dilemma was de rechter galop. Twister veranderde dan van een braaf paard, naar een paard die in verzet kwam of op volle snelheid ging galopperen. Hieronder lees je eerst de reactie van Diana zelf en helemaal onderaan een kort fragment van de rechtergalop in de 2e les. Daarin is het resultaat te zien na 2 lessen. 

Als je braaf en eerlijk wilt gebruiken dan is twister hier een goed voorbeeld van. Zo braaf dat ik toen ik hem gekocht er van overtuigd was dat hij mij kon leren dat paarden niet spannend waren. Op het paard kon ik het allemaal erg goed verwerken, maar ernaast was een ramp. Ik begreep niets van paardentaal. Twister heeft mij dat geleerd. Hij spiegelde mij zo dat ik wel moest nadenken over het handelen dat ik deed of zelfs de gedachten die ik had als ik bij hem in de buurt was.

De omgang en het rijden was ook altijd een feestje en een geweldig leerproces. Hij “vertelde” mij wel of ik er goed mee bezig was. Behalve de galop…. Dat was een drama. Vooral de rechterkant. Twister is een sportspringpaard met pensioen(hij was 8 (!!!) toen ik hem kocht). Dan zou je zeggen dat galop nu niet echt een probleem moet zijn. Als ik aan sprong in de rechtergalop dan nam hij een duik naar voren of opzij en op slechte dagen omhoog en naar voren. Hij ging zo hard, echt niet leuk meer. Alle hoeken van de bak en steeds maar harder en harder. Terug in tempo was in de eerste paar meters geen optie en in het begin heb ik heel wat rondjes door de bak gemaakt dat ik hoopte dat hij snel zou gaan reageren op mijn hulpen. We hielden natuurlijk alle twee vast wat het proces niet echt hielp.

Als ik wel eens gefrustreerd raakte en geen geduld meer had trok ik hem naar stilstand, meer uit reflex. Hij ”vertelde “ mij genoeg maar ik begreep niet wat hij bedoelde, terwijl ik wist dat het niet goed was. Heel langzaam werd het beter. Ik kreeg in de gaten als ik hem erg kort reed, voor het aanspringen, dat hij voor de galop wel dribbelde maar dat als we eenmaal in galop waren dat ik meer controle kon houden. Tegen mijn gevoel en principes in hebben we het tot nu toe samen gered, maar galopperen is nu niet onze sterkste kant. Wat er eigenlijk gebeurde is dat voor het aanspringen hij als een plank de bocht doorging. Links nam hij de teugel niet aan en rechts trok hij mij uit het zadel. Binnen been en buiten teugel was er niet bij. Als ik dan de rechterteugel nog meer aannam vielen we samen naar binnen en kon ik niet meer aanspringen. Soms leek het zo dat hij beter de bocht door ging , maar ik voelde de enorme spanning altijd onder mij, als een bommetje die zou gaan ontploffen. Ook heb ik het springen laten varen. In draf over de sprong en dan verder galopperen is geen ontspannen bezigheid voor ons. De rechtergalop is nu een soort van trauma ding geworden en ga ik zoveel mogelijk uit de weg door hem dan kort te rijden.

Totdat ik contact heb opgenomen met Monique. Ik zocht naar antwoorden die ik niet kon vinden en ik zocht naar bevestiging van mijn gevoel. Ik zocht naar een andere manier rijden met mijn paard op dit gebied. De eerste les was spectaculair op het gebied van sensatie. De stap en draf met de contrastelling oefening gaf al vrij snel het gewenste resultaat en ik begreep toen pas wat iedereen bedoelde met impuls. Maar toen moest de galop nog komen. De eerste keer aanspringen in galop met langere teugel en contrastelling was als een bom die ontplofte. Bokkend en daarna erg hard gingen we de bak door. Dit hebben we 4 keer geoefend en je merkte dat zowel twister als ik meer vertrouwen kregen in het proces en dat er niets was waarvoor we hoefden te vluchten. Bij elke keer aanspringen reageerde we allebei rustiger. Ik wist wat ik moest doen en twister kreeg in de gaten dat het allemaal wel meeviel omdat hij zijn balans kon houden. De tweede les was een gevoel van overwinning. Na een goede voorbereiding in zowel de stap als in draf werkten we naar de galop toe. Met toch wel enige spanning verwachtte ik dat we weer de gehele bak zouden gaan bekijken, maar niets was minder waar. We sprongen aan in galop met langere teugel en contrastelling. Punt. We galoppeerden samen verder. Punt. Als een cadeautje van ons harde werken en vertrouwen in het proces van het recht richten. We gaan hier zeker mee door en hebben nu handvatten voor de trainingen die gaan komen. Zo’n groot probleem en zo’n kleine oplossing. We hebben weer zin om te galopperen!

Diana en Twister