Lidia en Susanne

Lidia, een pony die door haar scheefheid erg veel spanning had met rijden.

Ik ken mijn nrps-pony Lidia al vanaf dat ze een veulentje was. Ik verzorgde met een vriendin haar moeder bij boer Jan Uitham.  Jan had altijd al pony's gefokt, dus toen deze pony 4 was kreeg ze haar eerste veulentje van KWPN-springhengt Jumper (v. Zuidhorn). Het veulen werd naar de overleden vrouw van de boer vernoemd. Lidia is zeer wantrouwig naar vreemden, maar ze kan ook op mensen die ze wel kent angstig reageren, met name mannen! De oorzaak hiervoor is denk ik een combinatie geweest van haar karakter, schrikmomenten in haar veulentijd en wellicht hebben ook de twee keuringen waar ze als onervaren 3-jarige heen is geweest een rol gespeeld.

De keuring op haar derde jaar was ook de reden dat we besloten les te nemen, nadat ze was ingereden. Ze had namelijk hoge ogen gegooid en een dressuurcarrière  lag bij wijze voor haar in het verschiet! Les kreeg ik op de traditionele manier van een instructrice die ook jureerde bij dressuur wedstrijden. Les op haar was altijd wel een uitdaging. Want naast haar wantrouwigheid naar mensen is ze zeer temperamentvol, bijna altijd energiek en is ze snel afgeleid doordat ze haar omgeving en andere paarden nauwlettend in de gaten moet houden. De instructrice was zeer te spreken over haar gangen en in eerste instantie ook over haar voortgang. Maar eigenlijk liep ze vaak pas aan het eind van de les van een uur ontspannen en was het vaak een 'trekgevecht'. Zo goed als het in het begin ging, zo slecht ging het toen ik stopte met rijden omdat Lidia haar eerste veulentje zou krijgen. Lidia wilde alleen nog maar als een idioot de bak door zonder enige rem, het liefst in galop. Omdat ik genoeg had van het rijden op druk ben ik op internet gaan zoeken en vond websites die trainden op de manier van de klassieke rijkunst en recht richten. Toevallig was een paardenvriendin net gaan lessen bij Monique dus ben ik daar ook begonnen. De eerste les herinner ik me nog goed, Lidia knalde de bak door in een behoorlijk hoog tempo! Maar ik vond het heerlijk om niet aan de voorkant te hoeven trekken en les te krijgen van iemand die verder kijkt dan alleen het plaatje. 

In middels heb ik al best een tijd les van Monique en heb ik Lidia in 2010 gekocht van de boer. De ene periode neem ik meer les dan de andere, maar dat geeft niet. Het rijden is flink verbeterd, de ontspanning word steeds meer een feit. Rijden op ontspanning maar zonder dwang is soms best een uitdaging op een pony die vooral ook geestelijk soms moeilijk kan ontspannen. Maar ik heb in ieder geval een pony die niet meer als een idioot de bak doorgaat, over het algemeen makkelijk ontspant en die op stem (meestal) keurig terug komt. Ook ik kan weer lekker ontspannen, en dat is natuurlijk ook heel belangrijk!

Susanne.