Een paard dat zich opkrult, een onnatuurlijke houding aanneemt en snel te kort in de hals wordt, vertoont vaak een statische hals in plaats van een dynamische. Dit uit zich in een stijve hals, een neusbeen dat achter de loodlijn beweegt, een gespannen onderhals en klapperende teugels. Er is geen sprake van een vloeiende, zachte lijn van achter naar voren. Het paard breekt bij de schoft. 

Deze symptomen wijzen erop dat het paard de verbinding probeert te ontwijken. Een klapperende teugel, waarbij de verbinding constant los-vast is, is een teken dat het paard moeite heeft met het behouden van een constante, ontspannen aanleuning en het contact probeert te vermijden.

In de training herken je dit aan een paard dat, wanneer je de verbinding aanbiedt, verder achter de loodlijn duikt. Je hebt het gevoel dat je het paard niet kunt bereiken. Het kan moeilijk, of zelfs onmogelijk zijn om het paard uit deze houding te halen. Vaak is de verbinding op beide teugels te licht, en/of is er ook sprake van ongelijke aanleuning.

Als je paard de verbinding ontwijkt, kan dit drie dingen betekenen: je paard heeft dit op een bepaald moment aangeleerd, er is een medische oorzaak, of je paard is nog scheef gespannen en uit balans. Het opkrullen van de hals is een teken van disbalans en  disconnectie tussen de voor- en achterhand. De energiestroom die vanuit de achterhand naar voren moet vloeien, wordt onderbroken bij de schoft en bereikt daardoor niet de schedel en jouw handen. Dit is een belangrijk signaal dat je focus moet liggen op het verbinden, verlengen en openen van het lichaam. Doorgaan met trainen in deze ongunstige houding kan verstrekkende gevolgen hebben.

Elk paard is uiteraard uniek. Met respect voor zowel de mentale als fysieke gesteldheid kun je echter toch stellen dat bij 99% van de paarden met deze uitdaging drie belangrijke basiselementen ontbreken. Er is sprake van disbalans (vooral verticaal), ongelijke spierspanning (asymmetrie), en een gebrek aan impuls (energie). Door deze elementen individueel te verbeteren, zullen ze uiteindelijk samenkomen tot een harmonisch geheel. Op dat moment zie je vrijwel altijd de halslengte en verbinding toenemen en stabiliseren.